ถ้าไม่มี”ม็อบ” ที่ไม่เห็นด้วยกับการพัฒนาเมือง อย่าง”เมืองต้นแบบที่ 4”

ที่หน้าศาลากลางจังหวัดสงขลา ซึ่งมีทั้ง ผู้นำ เอ็นจีโอ “รุ่นเดอะ” อย่าง พิภพ สุทธิสว่าง และ บรรจง นะแส ซึ่งถือว่าเป็น เอ็นจีโอ “ตัวพ่อ” กางมุ้งนอนหน้าศาลากลาง และมีการ ยึดพื้นที่หน้าศาลากลาง จัดเวทีปราศรัย เพื่อ คัดค้านการก่อสร้าง”เมืองต้นแบบที่ 4“ ที่ อ.จะนะ
จนทำให้เรื่องดีๆ ที่มากับ”เมืองต้นแบบที่ 4 “ ที่เป็นประโยชน์กับคนในพื้นที่ และในหลายจังหวัดชายแดนภาคใต้ ถูกมองข้ามไป จากการนำเรื่องการคัดค้าน มาโจมตี เพื่อ ให้รัฐบาล ยุติ การก่อสร้างโครงการดังกล่าว
เรื่องดีๆที่ว่า ได้แก่การที่ กระทรวงการอุดมศึกษาวิทยาศาสตร์วิจัยและนวัตกรรม หรือที่เรียกย่อว่า “อว.” ได้ให้ทุนการศึกษา กับนักศึกษาใน 4 หวัดชายแดนภาคใต้ 500 ทุนๆละ 50,000 บาท เพื่อส่งเสริมให้เรียนด้านวิชาชีพ เพื่อที่จบมาแล้ว จะได้มีงานทำ ตรงกับสายงานที่ “เมืองต้นแบบที่ 4” มีความต้องการ
นอกจากนั้น ยังมีการเริ่มต้นที่ถูกต้องเป็นครั้ง ของการลงทุนในพื้นที่ เมื่อผู้ลงทุนได้มีการหารือประชุมร่วมกับ วิทยาลัย และ มหาวิทยาลัย ในพื้นที่ เพื่อร่วมมือกันในการผลิต นักศึกษา ให้จบในสาขาอาชีพ ที่อุตสาหกรรมที่จะเกิดขึ้นในเมืองต้นแบบที่ 4 ต้องการ
มีการจับมือกัน ระหว่างวิทยาลัยประมง, อุทยาวิทยาศาสตร์ภาคใต้ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เพื่อผลิตนักศึกษา ในการรองรับอุตสาหกรรมแนวใหม่ ซึ่งไม่ใช่อุตสาหกรรม ปิโตรเคมี อย่างที่มีการประโคมข่าวจาก เอ็นจีโอ ถึงความน่ากลัว โดยการนำเอา เรื่องที่เคยเกิดกับนิคม”อุตสาหกรรมมาบตาพุด” มา หลอกหลอน กลุ่มคนที่อยู่กับ เอ็นจีโอ
และยังมีเรื่องดีๆ อีกมาก ที่กับลังจะเกิดขึ้นเป็นรูปเป็นร่าง ที่เป็นประโยชน์กับสังคม เป็นประโยชน์กับคนในพื้นที่ เพื่อการรองรับการเกิดขึ้นของ “เมืองต้นแบบที่ 4” หรือ “เมืองอุตสาหกรรมแห่งอนาคต”
ประเด็นปัญหาหนึ่งที่มองเห็นได้ชัดคือ โครงการเมืองต้นแบบที่ 4 ที่ อ.จะนะ นั้น มีคนเห็นด้วย และต้องการให้เกิดขึ้นมากมาย โดยเฉพาะ กลุ่มทุน และกลุ่มนักธุรกิจในพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็น สงขลา, ปัตตานี และ ที่อื่นๆรวมทั้งองค์กรอื่นๆ ทั้งนักวิชาการ หอการค้า สภาอุตสาหกรรม และประชาชนในพื้นที่ แต่น่าเสียดายที่ กลุ่มคน กลุ่มองค์กรที่เห็นด้วย ต้องการให้มี ทุนขนาดใหญ่มาลงทุนในพื้นที่ เพื่อเปลี่ยนแปลงพื้นที่ให้เกิดการพัฒนา ไม่มีใครที่จะออกมา แสดงความเห็นในการสนับสนุนให้เห็นเป็นรูปธรรม
ด้วยเหตุผลเดียว คือกลัวความขัดแย้ง กลัวการถูก ฝ่าย เอ็นจีโอ ที่ไม่เห็นด้วย โจมตี ว่าเป็นผู้ที่ ยืนข้างกลุ่มทุน และเป็นผู้ทำลาย สิ่งแวดล้อม
แม้แต่ 15 ภาคีเครือข่ายการพัฒนาจังหวัดสงขลา ที่มีนายวิษณุ เครืองาม รองนายกรัฐมนตรีเป็นประธาน ก็ยังไม่กล้าที่จะนำเรื่อง”เมืองต้นแบบที่ 4” มาเพื่อทำการวิจัย เพื่อเห็นว่าเป็นเรื่องของความ”ขัดแย้ง”ในพื้นที่
และแม้แต่ นักการเมือง ในพื้นที่ ซึ่งเห็นด้วยกับการเกิดขึ้นของ”เมืองต้นแบบที่ 4” แห่งนี้ เพราะต้องการเห็นการพัฒนาที่สร้างความเจริญให้กับพื้นที่
แต่ …เมื่อมี “สื่อ” ไปถามความคิดเห็นของ “เมืองต้นแบบที่ 4” และ ให้เข้ามามีส่วนในการ หาทางออก จากความ”ขัดแย้ง” ระหว่าง เอ็นจีโอ ที่เป็นผู้ คัดค้าน กับชาวบ้านส่วนใหญ่ที่สนับสนับ นักการเมือง ทั้งระดับท้องถิ่น และ ระดับชาติ ที่เป็น สส.ในเขตดังกล่าว กลับไม่กล้าให้ความเห็น เพราะกลัว เสียคะแนนเสียง
โดยข้อเท็จจริง เรื่องความ ขัดแย้ง ที่เกิดขึ้นจากโครงการใหญ่ๆ ถือเป็นเรื่อง ปกติ ของทุกสังคม ที่ต้องมีคนที่”เห็นต่าง” และมีคนที่”เห็นด้วย”
แต่ทุกอย่างต้องจบ เมื่อมีการศึกษาแล้วว่า โครงการดังกล่าว เป็นโครงการที่สร้างประโยชน์ให้กับประเทศ และประชาชน โดยเฉพาะกับประชาชนในพื้นที่
ทุกอย่างควรจะจบ เมื่อเห็นว่า โครงการให้ประโยชน์มากกว่าความเสียหายที่เกิดขึ้น และควรจะจบเมื่อ เสียงส่วนใหญ่ เห็นชอบ เสียงส่วนน้อยต้องยอมรับ
แต่ที่ไม่จบ เพราะสังคมไทยวันนี้ เสียงส่วนน้อย ไม่เคารพเสียงส่วนใหญ่ ในขณะที่เสียงส่วนใหญ่ที่เห็นด้วย ไม่แสดงพลังต่อสังคม แต่เสียงส่วนน้อย ให้วิชามาร ในการ แสดงพลังให้สังคมเห็น เช่น การ ประท้วงด้วยการ “นอนหน้าศาลากลาง” ด้วยการเปิดเวทีโจมตี กลุ่มผู้ลงทุน และ เจ้าหน้าที่รัฐ
และ ที่น่าแปลกใจสำหรับสังคมไทยคือ ถ้า เอ็นจีโอ เคลื่อนไหว ไม่มีใครบอกว่า รับเงินจาก ต่างชาติ มาเคลื่อนไหว แต่ถ้าประชาชนผู้สนับสนุน ออกมาเคลื่อนไหวแสดงพลังบ้าง ก็จะถูก เอ็นจีโอ กล่าวหาว่า เป็นการรับจ้าง นายทุน มาเคลื่อนไหวดังนั้น เรื่องของ”เมืองต้นแบบที่ 4” ที่ อ.จะนะ ซึ่งวันนี้มีเวลาเพื่อประลองพลังอยู่ที่หน้าศาลากลางสงขลา ระหว่าง เอ็นจีโอ ที่ คัดค้าน กับคนส่วนใหญ่ใน อ.จะนะ ที่สนับสนุน ยังต้องประลองกันอีกหลายยก และยิ่งยืดยาวออกไปนานวัน เอ็นจีโอ ก็ต้องตอบคำถามประชาชนที่ตั้งข้อสงสัยให้ได้เช่นกันว่า
เงินที่ใช้ในการ เคลื่อนไหว ต่อต้าน “เมืองต้นแบบที่ 4” เป็นเงินที่ใครให้การสนับสนุน และ เอ็นจีโอ เป็นเครื่องมือของใคร ในการ ขัดขวางการพัฒนาประเทศนายปรีชา สถิตย์เรืองศักดิ์