รับศพพ่อค้าลูกชิ้นดวงซวยถูกรถชนซ้ำดับ แม่และเมีย วอนคนชนซ้ำให้ออกมาร่วมรับผิดชอบ

วันที่ 9 พฤษภาคม 2565 เวลา 14:00 น

จากกรณี เหตุ พ่อค้าลูกชิ้นซวย นาย หนุนทรัพย์ จันทร์เทศ อายุ36ปีซ้ถูกกระจกบาดมือและกำลังเดินทางไปโรงพยาบาล แต่ไปไม่ถึง รพ.พลัดตกท้ายรถกระบะแล้วถูกรถยนต์เหยียบซ้ำถึง2คัย เสียชีวิต ก่อนคู่กรณีหลบหนี

ที่นิติเวชโรงพยาบาลศิริราช แม่ เมีย และญาติๆ ได้เดินทางมารับร่าง นาย หนุนทรัพย์ จันทร์เทศ อายุ36ปี เพื่อกลับไปบำเพ็ญกุศล ที่ บ้านเกิดจังหวัดสุรินทร์ บรรยากาศเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจ

ทีมผู้สื่อข่าว ได้พูดกับ
แม่ผู้ตาย ได้กล่าวว่า นายหนุนทรัพย์(ผู้ตาย)ซึ่งเป็นลูกชายคน3 ตนมีลูกทั้งหมด4คนลูกชายย้ายมาอยู่กรุงเทพประมาณ15ปีแล้ว โดยปกติจะกลับไปหาแม่ที่บ้านเกิดทุกๆเทศกาลสงกรานต์ปีใหม่ ล่าสุดกลับไปงานบวชน้องเขยไม่ถึงเดือน รู้สึกเสียใจ ตนยังไม่รู้ว่าลูกชายเสียชีวิตพอรู้ก็เป็นลมมีลูกหลานช่วยกันประคอง อยากให้คนที่หนีคนที่ชนมารับผิดชอบหน่อย ..แม่กล่าวทิ้งท้ายทั้งน้ำตาว่า “ไม่ต้องหนีมารับผิดชอบให้คนตายหน่อยมาพูดกันดีๆก็ได้ ลูกชายมีลูกอีก2คนที่ไม่ใครเลี้ยงให้”

ทางด้าน นางสาวรุ่งเรือง ทราจารวัตร ภรรยาผู้ตาย กล่าวว่า ขณะตนอยู่บ้านได้ลูกซ้อนรถมอไซ์มาบอกกับตนว่าแม่ พ่อโดนรถเหยียบตนจึงกระโดดขึ้นซ้อนท้ายลูกไปดู เท่าที่ทราบก่อนเกิดเหตุสามีกำลังไปล้างจานในครัวคนเดียว จากนั้นได้ถูกกระจกบาดและได้ให้น้องชายขับพาไป รพ.ตนอยู่บ้านไม่ได้ออกไปด้วย เมื่อวานนี้ก่อนเกิดเหตุสามีของตนได้เอาลูกชิ้นไปแจกทำโรงทานแถววุฒากาศ แต่เมื่อไปเห็นศพสามีตนรับไม่ได้ ปกติสามีขายลูกชิ้นทุกวัน ทำตามออเดอร์คนสั่ง แต่จะหยุดทุกวันอาทิตย์ โดยก่อนวันเกิดเหตุ ประมาณ1อาทิตย์ตนได้ฝันว่าพี่ชายขับรถชนกันและเสียชีวิตตรงที่สามีถูกชน ซึ่งในฝันตนได้บอกว่าให้เอาส่งโรงพยาบาลด่วน และมีน้องสาวชวนไปวัดไร่ขิงแต่ตนไม่ ปกติสามีเป็นเสาหลักช่วยกันทำมาหากินขายลูกชิ้นมากว่า15-20ปี ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ตนได้ไปร้องขอให้หมอช่วยชีวิตให้สามีฟื้นขึ้นมาแต่บอกว่าไม่สามารถช่วยได้แล้ว อยากฝากถึงคนที่ขับรถชนสามีอยากให้มาขอขมาด้วย ตนไม่รู้จะทำยังไงเพราะต้องรับผิดชอบลูกอีกสองคน

ในส่วน นาย จตุรงค์ จันทร์เทศ น้องชายผู้ตาย กล่าวว่า ตนนั่งอยู่บ้านพี่ชายได้วิ่งนำกุญแจรถมาส่งให้แล้วบอกว่า พาไปส่งที่ รพ.หน่อย ตนจึงรีบสตาร์ทเครื่องรถกระบะ จากนั้นพี่ชายหรือผู้ตายได้วิ่งกระโดดขึ้นท้ายรถมากับลูกชาย แต่ด้วยความรีบจึงไม่ได้ปิดฝาท้ายรถ พี่ชายได้นั่งลงไปกับพื้นท้ายกระบะ ตนไม่ออกตัวกระชากแต่ชินกับทางไป รพ.นั้น จนกระทั่งหลายกระทืบรถ3ครั้งช่วงที่พี่ชายตกรถ เมื่อมองไปเห็นเป็นรถสีแดงชนพี่ชายไปแล้ว ตนได้กอดศพพี่ชายและได้กราบขอร้องให้รถที่ผ่านมาช่วยนำพี่ชายไปส่งที่ รพ.เพราะอีกไม่ไกลก็ถึง รพ.ก่อนจะมีคนช่วยโทรตามรถพยายาลให้และไม่ให้ตนไปขยับร่างพี่ชายและรู้สึกเสียใจจากวงจรปิดเห็นว่าหลังจากชนเสร็จก็ได้ชลอรถแต่ไม่จอดลงมาดูและชนคนทั้งคนตัวใหญไม่ใช่คนตัวเล็กควรจะลงมาดู